41. Bíonn sibhse ag déanamh an ní a rinne bhur n‑athair.” Dúirt siadsan leis, “Ní páistí gréine agat sinne; níl ach an t‑aon Athair againn, agus sin Dia é féin.”
42. Arsa Íosa leo, “Dá mba é Dia bhur nAthair, bheadh grá agaibh dom, mar is ó Dhia a chuaigh mé amach agus a tháinig mé chugaibh; ní de mo dheoin féin a tháinig mé, ach is é a chuir chugaibh mé.
43. Cad chuige nach bhfuil tuiscint mo chainte agaibh? Is é an fáth nach bhfuil acmhainn agaibh ar mo bhriatharsa a chluinstin.
44. Is ó bhur n‑athair an diabhal atá sibh, agus is é bhur dtoil mianta bhur n‑athar a chur i gcrích. Is dúnmharfóir é ó thús, agus scar sé leis an bhfírinne, ó nach bhfuil aon fhírinne ann. Nuair a insíonn sé bréaga, insíonn sé de réir a nádúir féin, mar is bréagaire é agus is é athair na mbréag é.
45. Ach as siocair mé an fhírinne a insint daoibh, ní chreideann sibh ionam.
46. Cé agaibh a dtagann leis a chruthú go bhfuil peaca orm? Má táim ag insint na fírinne daoibh, cad chuige nach gcreideann sibh uaim í?
47. An té atá ó Dhia éisteann sé le briathra Dé; is í an chúis nach n‑éisteann sibhse leo nach ó Dhia daoibh.”
48. D'fhreagair na Giúdaigh é agus ar siad, “Nach fíor dúinn a rá gur Samaratánach tú a bhfuil deamhan ionat?”
49. D'fhreagair Íosa, “Níl deamhan ionam; ach bím ag tabhairt onóra do m'Athair, agus bíonn sibh ag tabhairt easonóra dom.
50. Ach ní bhím ag iarraidh mo ghlóire féin; tá Neach ann a bhíos á iarraidh agus a bheas ina bhreitheamh ar an gcúis.
51. Deirim libh go deimhin agus go dearfa, má choinníonn duine mo bhriathar, ní fheicfidh sé an bás go deo.”
52. Dúirt na Giúdaigh leis, “Nach maith atá a fhios againn go bhfuil deamhan ionat. D'éag Abracham, agus fuair na fáithe bás; agus tá tusa á rá, ‘má choinníonn duine mo bhriathar, ní bhlaisfidh sé bás go deo.’