Psailm 139:1-12 Bedell An Biobla Naomhtha 1817 (BEDELL)

1. A THIGHEARNA, do chúartuigh tu mé, agus daithin tú mé.

2. Is aithne dhuit mo shuighe agus méirghe, tuige tú mo smuáineadh a bhfad uáit.

3. Spíona tú mo chasán agus mo luidhe síos, agus atá tú éolach air mo shlighthibh uile.

4. An tan nach bhfuil an fhocal ann mo theangaidh, féuch, a THIGHEARNA, is aithne dhuitse sin uile.

5. Am dhiaigh agus romham gabhaidh tú am thimchioll, leagaidh tú do lámh orum.

6. Is iongantach héolus ós mo chionn; atá sé árd, ní fhéaduim rochtuin chuige.

7. Cá háit a rachaidh mé ó do spiorad? nó cá háit a tteighfe mé ó do radharc?

8. Má théighim súas go flaitheamhnus, atá tusa ann: má ullmhuighim mo leabaidh a nifrionn, féuch, atá tusa a lathair.

9. Má ghabhuim sciatháin na maidne, agus má chomhnuighim a rannaibh foiriomlacha na mara;

10. Ann sin fos tréorochuidh do lámhsa mé; agus coinneomhuidh do lámh dheas mé.

11. Agus má deirim, Foileochuidh an dorchadus mé go deimhin; biáidh a noidhche go dearbhtha na solus am thimchioll.

12. An dorchadus féin ní dhorchuighionn uáitsi; agus do bheir a noidhche solus úaithe mar an lá: mar an ndorchadus is amluidh sin atá an solus.

Psailm 139