1. Agus tangadar don táoibh éíle don fhairge, go tír na Ngadarénach.
2. Agus ar ndul a mach dhó as an luing, ar an mball tárla duine an a raibh spiorad neamhghlan air, ag teachd as na tuámuighibh,
3. Agá raibh a áit chomhnuighe ann sna túamuighibh; agus nár bheidir lé neach ar bith a cheangal, ní headh, lé slabhradhuibh féin:
4. Do bhrígh ar mbeith ceanguilte go mínic dhó le geimhlibh agus lé slabhradhuibh, go mbriseadh sé na slabhruidhe, agus go mionbhruigheadh sé na geimhleacha: agus níor bhéidir lé neach ar bith a smachdughadh.
5. Agus do bhíodh sé do ghnáth, do ló agus doidhche, ar na sléibhtibh, agus annsna túamuighibh, ag éimhghe, agus da ghearradh féin ré clochaibh.
6. Agus ar bhfaicsin Iósa dhó a bhfad úadh, do rith sé agus do shléachd sé dhó,
7. Agus ag eimhghe do ghuth árd, a dubhairt sé, Créd í mo chuidsi dhíot, a Iósa, a Mhic Dé roáird? Cuirim a huchd Dé ort, gan mo phianadh.
8. (Oír a dubhairt sé rís, A spiorad neamhghlan, tárr a mach as an duine.)
9. Agus do fhíafruigh sé dhe, Créd is ainm dhuit? Agus do fhreagair seisean, ag rádh, Léghíon is ainm dhamh: óir a támáoid mórán ann.
10. Agus do íarr sé go roighéur air gan a gcur a mach as an dúthaidh sin.