24. Agus a dubhairt sé ríu, Tabhruidh dá bhur naire créd é an ní úd chluintí: gidh bé miosúr an a dtoimheósdáoi, toimheósdar chugaibh é: agus do bheurthar tuilleadh dháoibhsi atá ag éisdeachd.
25. Oír gidh bé neach agá bhfuil ní, do bhéurthar dhó: agus gidh bé neach a tá gan ní aige, toigéubhthar úadh an ní a tá aige.
26. A dubhairt sé, Is amhluigh a tá ríoghachd Dé, mar do chuirfeadh neach síol a bhfearann;
27. Agus do choidéoladh sé, agus do éireóchadh sé sa noidhche agus ann sa lá, agus do fhásadh an síol agus do aírdéochadh sé, ar cruth nach raibh a fhios aigesion.
28. Oír is dá dheóin féin do bheir an talamh toradh; ar tús an geamhar, agus na dhíaigh sin déus, agus na dhíaigh sin arbhar iomlán sa déis:
29. Agus an tan thaisbéunas an toradh é féin, ar an mball cuiridh sé corrán ann, do bhrígh go bhfuil ann fóghmhar do láthair.
30. Agus a dubhairt sé, Créd é an ní ré a ndéanam ríoghachd Dé do shamhlughadh? nó créd í an bharamhail ré samhuilfimís é?
31. Is cosmhail é re gráinne musdaird, noch, an tan churthar ann sa talamh, is é is lugha don uile shíol dá bhfuil ar talamh:
32. Achd tar éis a chora, fásaidh sé súas, agus is mó é ná éunluibh do na luibheannuibh, agus fásaid géuga móra air; ionnus go bhféadfaidis éunlaith an aiéir nid do dheanamh ar á sgáth.
33. Agus do labhair sé an bhríathar ríu a mórán dá leithéidibh sin do chosmhalachdaibh, do réir mar do béidir léo a chloisdin.
34. Agus níor labhair sé ríu achd a gcosmhalachdaibh: achd cheana do mhínidh sé gach uile ní dá dheisciobluibh féin ar leith.