10. Agus an tan do bhí sé na áonar, do fhíafruigheadar an mhuinntir do bhi na fhochair maille ris an dá fhear dhéug an chosamhlachd dhe.
11. Agus a dubhairt sé ríu, Is dáoibhsi a tugadh éolus ar sheicréid ríoghachda Dé: achd ris an dréim atá leith a muigh, deirthear gach éinní a ccosamhlachduibh.
12. Ionnas ag féachaín dóibh go bhfaicfidis, agus nach tiubhraidís dá naire; agus ag cloisdin dóibh go gcluinfidis, agus nach dtiucfidis; deagla go bhfillfidis uáir ar bith, agus go maithfighe a bpheacuigh dhóibh.
13. A dubhairt sé ríu, An bhfuil ainbhfios na cosamhlachda so oruibh? Agus, cionnas thuigfídhe a nuile chosamhlachd?
14. An sioladoir úd, is í an bríathar shíolchuireas sé.
15. Agus is íad so an drong a tá láimh ris a tslighe, ann a gcuirthear an bhríathar; agus tar éis a cloisdean, tig Sátan ar an mball, agus tógbhuidh sé úatha an bríathar do sióladh an a gcroidhthibh.
16. Agus mar an gcéudna is íad so an dream an ar cuireadh, an síol, a bhfearann chlochach; nocha, éisdeas an bhriathar, agus ghabhus chuca í do láthair maille ré gáirdeachus;
17. Agus ní bhfuil fréumh aca ionnta féin, achd fanuid ar feadh tamuill: agus na dhiáigh sin, an tan éirgheas trioblóid agus buáidhirt tríd an mbréithir, ar an mball do gheibhid síad oilbhéim.