32. Agus soisgéulamáoidne dhíbhse an gealladh do rinneadh dona haithreachaibh,
33. Gur choimhlíon Día dhúinne a gclann é, at dtógbháil Iósa súas arís; mar atá sgríobhtha fós ann sa dara Salm, Is tusa mo Mhacsa, a niugh do ghein mé thú.
34. Agus do bhrígh gur thóg sé súas é ó mharbhaibh, agus nach bhfillfidh air ais chum trúaidhlighthe, a dubhairt sé mar so, Do bhéura mé dhíbh neithe náomhtha diongmhalta Dháibhí.
35. Uime sin a deir sé a nionad eile, Ní fhuiléongaidh tú do Neach Náomhtha féin dfaicsin trúaidhlighthe.
36. Oír go deimhin, ar ndéunamh seirbhíse do Dháibhi, ann a gheinealach féin tré chomhairle Dé, do chodail sé, agus do cuireadh a bhfochair a aithreadh é, agus do chunnairc sé truáilléadh.
37. Achd an té, do thóg Día súas, ní fhacaidh sé trúailleadh.
38. Ar a nadhbharsin bíodh a fhios agaibh a fhir agus a bhraithreacha, gur trés an bhfearso foillsighthear dhibh maithfeachus na bpeacadh:
39. Agus go bhfuil gach áon chreideas ar na sháoradh thrídsion ó na huile neithibh, dá nár bhféidir sibhse do sháoradh a reachd Mháoise.
40. Uime sin tabhraidh bhur naire ribh, nách dteigeumhadh dháoibh, a ní atá ar na rádh ris na fáidhibh;
41. Féuchaidh, a luchd na tarcaisne, agus bíodh iongantus oraibh, agus leathnuighidh mar cheó: óir oibrighim se obair ann bhur láethibh, obair nach ccreidfeadh sibh, dá bhfoillsúigheadh duine dhíbh é.
42. Agus ar nimtheachd amach as an tsionagóig do na Iúdaighibh, díarradar na Cineadhaigh dachuinge orrtha na briathrasa labhairt ríu féin an tsabbóid na dhiáighsin.
43. Agus ar sgáoileadh don choimhthionól, do leanadar mórán do na Iúdaighibh, agus do dháoinibh ríaghalta coigchríchthe thainic chum creidmhe Pól agus Barnabas: noch do no, labhair ríu, agus do chomhairligh dhóibh fúireach a ngrasuibh Dé.