1. A chlann bheag, sgríobhuim na neithese chuguibh, ionnus nach déunadh sibh peacadh. Agus má rinne éinneach peacadh, atá abhcóidigh aguinn a bhfochair a Nathar, Iósa Críosd an firéún.
2. Agus is eision an réidhteach air son ar bpeacuighne: ní ar son ar bpeacuighne amháín, achd air son an domhuin uile mar an gcéudna.
3. Agus is as so is deimhin linn aithne do bheith aguinn air, dá gcoimhéudam a aitheanta.
4. An tí a deir, Atá aithne agum air, agus nach ccoimhéudann a aitheanta, as bréugach é, agus ní bhfuil fírinne ann.
5. Achd an tí choimhéudas a bhríathar, as ann atá grádh Dé ar na choimhlíonadh go fírinneach: as so aithnighmíd sinn féin do bheith annsan.
6. An tí a deir go bhfuil sé na chomhnuighe annsan atá dfíachuibh air síubhal, réir mar do shiubhaíl seision.
7. A dhearbhráithre, ní háithne núadh sgríobhum chuguibh, achd an tseanáithne do bhí aguibh ó thosuigh.
8. A rís, sgríobhuim áithne núadh chuguibh, noch atá fírinneach annsan agus ionnuibhse: óir atá an dorchadas ag imtheachd thoruinn, agus atá an solas fírinneach a nois ag soillsiughadh.
9. An tí a deir é féin do bheith sa tsolas, agus fhúaithigheas a dhearbhráthair, atá sé sa dorchadus gus a nois.