1. An té a mhaireann leis féin, déanann sé mar is rogha leisagus cuireann [comhairle d'aon sórt] fearg air.
2. Ní hé an machnamh is geal leis an amadán,ach bheith ag tabhairt a thuairime os ard.
3. Nuair a thagann an urchóid leanann drochmheas chomh maith;agus leanann an easonóir an masla.
4. Uiscí doimhne iad briathra an duine,tuile bhrúchtach, foinse eagna.
5. Ní maith é lé a bheith leis an urchóideach,ná an fíréan a fhágáil ar díth córa.
6. Tarraingíonn caint an amadáin aighneas air féin,agus tugann a bhéal cuireadh chun é a léasadh.
7. Scriosann béal an amadáin é féin,agus is gaiste dó a bheola.
8. Is geall le sóláis mhilse briathra an chúlchainteora,agus sleamhnaíonn siad síos isteach sa ghoile.
9. An té a bhíonn díomhaoin i mbun a ghnóthaí,is deartháir é don scriosadóir.
10. Túr daingean ainm an Tiarna,ritheann an fíréan faoina dhéin agus ní baol dó.
11. A mhaoin is cathair thréan don saibhir;is balla ard í, dar leis.
12. Bíonn uaill i gcroí an duine roimh é a scrios,ach umhlaíocht a ghabhann roimh onóir.