27. “D'iompaíodar óna sheirbhís,” a deir tú,“Agus níor thóg siad ceann dá bhealaí go léir,
28. I dtreo go dtáinig glao an duine bhoicht chun [Dé]Agus gur chuala sé glór an deibhleáin.
29. D'fhan sé socair gan aon duine a dhaoradh;Nuair a cheileann sé a aghaidh, cé ar féidir dó é a fheiceáil?”Ach bíonn trócaire aige ar náisiún agus ar dhaoine,
30. Agus saorann sé fiú an t‑aindiaga ó ghreim na hainnise.
31. Má deir duine le Dia:“Mealladh mé, ní le hurchóid a rinne mé beart.
32. Má pheacaigh mé, cuir in iúl dom é!Má bhí mé éagórach, ní bheidh mé amhlaidh arís.”
33. - Sa chás sin ar chóir dó, dar leat, é a phionósú,Ós rud é go ndiúltaíonn tú dá bhreitheanna?Ón uair nach agamsa ach agatsa atá an rogha le déanamh,Abair céard atá ar eolas agat.
34. An mhuintir thuisceanach go léir,Agus na saoithe i measc mo lucht éisteachta, déarfaidh siad liom:
35. “Briathra gan ghaois a labhraíonn Iób,Agus níl aon tuiscint ina chuid cainte.”
36. Ach déanfar Iób a phromhadh go ceann scríbe,Mar go bhfreagraíonn sé mar a dhéanfadh urchóidigh.
37. Óir cuireann sé ceannairc mar bhreis lena pheaca,Ag [caitheamh amhrais faoin gcoir inár measc]Agus ag tabhairt masla ar mhasla do Dhia.