16. Uaidh seo a aithnímid an grá, mar gur thug seisean a anam ar ár son; agus is mithid dúinne ár n‑anam a thabhairt ar son na mbráithre.
17. Duine a bhfuil maoin an tsaoil aige agus go n‑airíonn a bhráthair ar an gcaolchuid, agus go gcruann a chroí air, conas a bheadh grá Dé go buan sa duine sin?
18. A chlann liom, ná tugaimis grá briathair ná cainte amháin, ach grá gnímh agus fírinne.
19. Is mar sin a aithneoimid gur de chlann na fírinne sinn, agus is mar sin a shuaimhneoimid ár gcoinsias ina láthairsean, má chiontaíonn ár gcroí sinn.
20. Óir gur treise é Dia ná ár gcroí-ne agus is feasach dó an uile ní.
21. A chairde cléibh, mura gciontaíonn ár gcroí sinn táimid lánmhuiníneach as Dia.
22. Agus cibé ní a agraímid air, gheobhaimid uaidh é, ó tharla go gcoinnímid a aitheanta agus go ndéanaimid beart de réir a thaitnimh.