9. از بینی‌اش دود برآمد،از دهانش آتش سوزنده برجهید،و اخگرهای سوزان از او شعله برکشید.
10. آسمان را خم کرد و فرود آمد؛تاریکی غلیظ زیر پاهایش بود.
11. سوار بر کروبی پرواز کرد،و بر بالهای باد نمایان گردید.
12. تاریکی را سایبانی ساخت گرداگرد خویش،تجمع آبها و ابرهای متراکم آسمان را.
13. از میان درخشش حضور ویاَخگرهای آتشین شعله برکشید.
14. خداوند از آسمان رعد کرد،و آن متعال آواز خود را داد.
15. او تیرها فرستاد و آنان را پراکنده ساخت؛برقها افکند، و ایشان را پریشان کرد.
16. آنگاه مجراهای دریا نمایان شد،و بنیان جهان آشکار گردید،از نهیب خداوندو از وزش باد بینی او!