24. در حضورش بری از هر عیب بوده‌ام،و خویشتن را از تقصیر نگاه داشته‌ام.
25. خداوند فراخورِ پارسایی‌ام مرا پاداش داده است،فراخورِ پاکی‌ام در نظر وی.
26. «با وفادار، خود را وفادار می‌نمایی؛با بی‌عیب، خود را بی‌عیب می‌نمایی؛
27. با پاک، خود را پاک می‌نمایی،ولی با حیله‌گر، به زیرکی رفتار می‌کنی.
28. زیرا قومِ افتاده را نجات می‌بخشی،ولی چشمانت بر متکبران است تا پستشان گردانی.
29. تو، ای خداوند، چراغ من هستی؛خداوند تاریکی مرا روشن می‌گرداند.
30. به یاری تو بر سپاهیان یورش می‌برم،و با خدایم، از دیوارها برمی‌جهم.
31. «و اما خدا، راه او کامل است؛کلام خداوند خالص است.او کسانی را که بدو پناه می‌برند،جملگی سپر است.
32. زیرا کیست خدا، جز یهوه؟و کیست صخره، مگر خدای ما؟
33. خدا دژ استوار من است،و راهم را کامل می‌گرداند.
34. پاهایم را همچون پاهای آهو می‌سازد،و مرا بر بلندیهایم بر پا می‌دارد.
35. دستانم را به جهت نبرد تعلیم می‌دهد،تا بازوانم کمان برنجین را خم کند.
36. تو سپر پیروزی خود را به من بخشیده‌ای،فروتنی تو مرا بزرگ ساخته است.
37. تو راهِ زیر پایم را فراخ می‌سازی،تا پاهایم نلغزد.
38. دشمنانم را تعقیب کرده، آنان را نابود می‌سازم،و تا هلاک نشوند، بازنمی‌گردم.
39. آنان را هلاک ساخته، بر زمین می‌کوبم تا برنخیزند،و زیر پاهایم فرو می‌افتند.
40. تو کمر مرا برای جنگ به قوّت بسته‌ای،و آنان را که به ضد من برخیزند زیر پاهایم می‌افکنی.
41. گردنهای دشمنانم را تسلیم من کرده‌ای،و نفرت‌کنندگانم را هلاک می‌سازم.
42. فریاد کمک برمی‌آورند، اما فریادرسی نیست؛از خداوند یاری می‌خواهند، اما اجابتشان نمی‌کند.
43. آنان را چون غبار زمین می‌سایم؛آنان را لِه می‌کنم و همچون گِل کوچه‌ها لگدمال می‌نمایم.
44. «تو مرا از ستیز قومم خلاصی می‌بخشی،و چون سرور قومها حفظ می‌کنی؛مردمی که نمی‌شناختم، خدمتم می‌کنند!