1. ای فرزندانم، این را به شما می‌نویسم تا گناه نکنید. امّا اگر کسی گناهی کرد، شفیعی نزد پدر داریم، یعنی عیسی مسیح پارسا.
2. او خودْ کفّارۀ گناهان ما است، و نه گناهان ما فقط، بلکه گناهان تمامی جهان نیز.
3. از این جا می‌دانیم او را می‌شناسیم که از احکامش اطاعت می‌کنیم.
4. آن که می‌گوید او را می‌شناسد، امّا از احکامش اطاعت نمی‌کند، دروغگوست و راستی در او جایی ندارد.
5. امّا آن که از کلام او اطاعت می‌کند، محبت به خدا براستی در او به کمال رسیده است. از این جا می‌دانیم که در او هستیم:
6. آن که می‌گوید در او می‌ماند، باید همان‌گونه رفتار کند که عیسی رفتار می‌کرد.
7. ای عزیزان، حکمی تازه به شما نمی‌نویسم، بلکه حکمی دیرین که از آغاز داشته‌اید. این حکم دیرین، همان پیام است که شنیدید.
8. در عین حال، حکمی که به شما می‌نویسم حکمی تازه است که حقیقتِ آن در او و نیز در شما نمایان است، زیرا تاریکی سپری می‌شود و نور حقیقی هم‌اکنون درخشیدن آغاز کرده است.
9. آن که می‌گوید در نور است امّا از برادر خود نفرت دارد، هنوز در تاریکی به سر می‌برد.
10. امّا آن که برادر خود را محبت می‌کند، در نور ساکن است و در او هیچ سبب لغزش نیست.
11. امّا آن که از برادر خود نفرت دارد، در تاریکی است و در تاریکی گام برمی‌دارد. او نمی‌داند کجا می‌رود، زیرا تاریکی چشمانش را کور کرده است.
12. ای فرزندان، به شما می‌نویسم،زیرا گناهانتان به‌خاطر نام او آمرزیده شده است.
13. ای پدران، به شما می‌نویسم،زیرا او را که از آغاز است، شناخته‌اید.ای جوانان، به شما می‌نویسم،زیرا بر آن شریر غلبه یافته‌اید.ای بچه‌ها، به شما می‌نویسم،زیرا پدر را شناخته‌اید.
14. ای پدران، به شما می‌نویسم،زیرا او را که از آغاز است، شناخته‌اید.ای جوانان، به شما می‌نویسم،زیرا توانایید و کلام خدا در شما ساکن است،و بر آن شریر غلبه یافته‌اید.
15. دنیا و آنچه را در آن است، دوست مدارید. اگر کسی دنیا را دوست بدارد، محبتِ پدر در او نیست.