22. «دست خود را بر مسیحان من دراز مکنید،و انبیای مرا آزار مرسانید!»
23. ای تمامی زمین، برای خداوند بسرایید؛روز به روز نجات او را بشارت دهید!
24. جلال او را در میان ملتها بازگویید،و اعمال شگفتش را در میان همۀ قومها!
25. زیرا خداوند بزرگ است و به‌غایت شایان ستایش؛از او می‌باید ترسید، بیش از همۀ خدایان.
26. زیرا همۀ خدایانِ قومها، بتهای بی‌ارزشند،اما خداوند آسمانها را بساخت.
27. فرّ و شکوه به حضور وی است،و توانایی و شادی در مکان سکونت وی.
28. ای طوایفِ قومها، وصف خداوند را بگویید!وصفِ جلال و قوّت خداوند را بگویید!
29. وصفِ جلال نام خداوند را بگویید!هدیه بیاورید و به حضور او بیایید!خداوند را در فرّ قدوسیتش بپرستید!
30. ای تمامی زمین، از حضور او بلرزید!آری، جهان مستحکم است و جنبش نخواهد خورد.
31. آسمان شادی کند و زمین به وجد آید؛باشد که در میان قومها بگویند، «خداوند پادشاهی می‌کند!»
32. دریا و هرآنچه آن را پر می‌سازد، غرّش کند؛صحرا و هرآنچه در آن است، به وجد آید.
33. آنگاه درختان جنگل پیش روی خداوند بانگ شادی بر خواهند آورد،زیرا که می‌آید تا زمین را داوری کند.
34. خداوند را سپاس گویید زیرا که نیکوست،و محبتش تا ابدالآباد است.
35. گویید: «ای خدای نجات ما، نجاتمان ده،از میان قومها ما را گرد آور و رهاییمان ده،تا نام قدوس تو را سپاس گوییمو در ستایش تو فخر کنیم.
36. متبارک باد یهوه، خدای اسرائیل،از ازل تا ابدالآباد.»آنگاه تمامی قوم گفتند: «آمین!» و خداوند را ستایش کردند.