15. عهد خود را تا به ابد یاد می‌دارد،کلامی را که فرموده است، تا هزاران پشت؛
16. عهدی را که با ابراهیم بست،و سوگند خود را به اسحاق!
17. آن را چون فریضه‌ای برای یعقوب استوار فرمود،و چون عهدی جاودان برای اسرائیل.
18. گفت: «به تو سرزمین کنعان را خواهم بخشید،تا قلمروِ میراث شما شود.»
19. آنگاه که شمارشان اندک بود،و انگشت‌شمار بودند و در آنجا غریب،
20. آنگاه که از قومی به قوم دیگر آواره بودند،و از مملکتی به ملت دیگر،
21. نگذاشت کسی بر ایشان ظلم روا دارد،بلکه پادشاهان را به خاطر ایشان توبیخ کرده، گفت:
22. «دست خود را بر مسیحان من دراز مکنید،و انبیای مرا آزار مرسانید!»
23. ای تمامی زمین، برای خداوند بسرایید؛روز به روز نجات او را بشارت دهید!
24. جلال او را در میان ملتها بازگویید،و اعمال شگفتش را در میان همۀ قومها!