14. کسی چه دانَد؟ شاید برگردد و منصرف شده، از پس خود برکتی باقی گذارد، یعنی هدیۀ آردی و هدیۀ ریختنی را برای یهوه خدای شما.
15. در صَهیون کَرِنا بنوازید،زمانی را به روزه اختصاص دهید،و به گردهم‌آییِ مخصوص فرا خوانید.
16. قوم را گرد آورید،و جماعت را تقدیس نمایید؛پیران را جمع کنید،و کودکان و شیرخوارگان را گرد آورید.داماد از حُجرۀ خویش به در آید،و عروس از حِجله‌اش.
17. کاهنان که خادمان خداوندند،میان رواق و مذبح بگریند و بگویند:«خداوندا، بر قوم خویش رحم فرما،و میراث خود را اسباب تمسخر مگردان،و نه ضرب‌المثل در میان قومها.چرا در میان ملتها بگویند:”خدای ایشان کجاست؟“»
18. پس خداوند برای سرزمین خویش به غیرت آمد، و بر قوم خویش شفقت فرمود.
19. و خداوند قوم خود را اجابت کرده، گفت: «اینک من برای شما گندم و شراب تازه و روغن می‌فرستم، تا بخورید و سیر شوید. و دیگر هرگز شما را در میان قومها اسباب تمسخر نخواهم ساخت.
20. لشکر شمالی را از شما دور خواهم کرد، و آن را به سرزمینی خشک و بایر خواهم راند، به گونه‌ای که سرِ آن به دریای شرقی و تَهِ آن به دریای غربی برسد. بوی بدش بلند خواهد شد، و بوی تعفنش به هوا بر خواهد خاست، چراکه کارهای بزرگ کرده است.
21. «ای زمین، ترسان مباش!بلکه وجد و شادی کن،زیرا خداوند کارهای عظیم کرده است.
22. ای جانوران صحرا مهراسید،زیرا مرتعهای صحرا سبز شده است؛درختان میوه آورده‌اند،و درختان انجیر و انگور بارِ کامل داده‌اند.
23. ای فرزندان صَهیون، در یهوه خدای خود وجد و شادی کنید،زیرا که بارانِ اوّلین را به اندازه به شما داده است؛او باران فراوان بر شما بارانیده،یعنی بارانهای اوّلین و آخرین را، همچون گذشته.
24. خرمنگاه‌ها از گندم آکنده خواهد شد،و خمره‌ها از شراب تازه و روغن لبریز خواهد گشت.
25. سالهایی را که ملخها خوردند جبران خواهم کرد،ملخهای دونده و جهنده و فرو بلعنده و جونده،یعنی همان لشکر عظیم من که به میان شما فرستادم.
26. خوراکِ بسیار خورده، سیر خواهید شد،و نام یهوه خدای خود را خواهید ستود،نام او را که در حق شما کارهای شگفت کرده است؛و قوم من دیگر هرگز شرمسار نخواهند شد.
27. آنگاه خواهید دانست که من در میان اسرائیل هستم،و من یهوه خدای شمایم، و دیگری نیست؛و قوم من دیگر هرگز شرمسار نخواهند شد.