1. در صَهیون کَرِنا بنوازید؛در کوه مقدس من صدای آنها را بلند کنید!همۀ ساکنان این سرزمین بر خود بلرزند،زیرا که روز خداوند می‌آید،و به‌واقع نزدیک شده است؛
2. روزِ تیره و تاریک،روز ابرها و تاریکی غلیظ!همچون فجرِ در حال گسترش بر کوهها،سپاهی عظیم و نیرومند می‌آید،که نظیر آن از ازل نبودهو پس از آن نیز تا سالها و نسلهای متمادی نخواهد بود.
3. پیش روی آنها آتش فرو می‌بلعد،و در پسِ آنها شعله زبانه می‌کشد.پیش روی آنها زمین همچون باغ عدن است،در پس آنها بیابان بایر،و چیزی از دستشان در امان نیست.
4. منظر ایشان مانند منظر اسبان است،و همچون اسبان جنگی می‌تازند.
5. با صدایی چون صدای ارابه‌ها، بر فراز کوهها می‌جهند،با صدایی همچون صدای شعلۀ آتش که کاه را بسوزاند،و همچون سپاهی نیرومند که برای جنگ صف‌آرایی کرده باشد.
6. در برابر آنها ملتها در عذابند،و رنگ از رخسارها می‌رود.
7. همچون جنگاوران می‌دوند،و مانند مردان جنگی بر حصارها برمی‌آیند.هریک در صف خویش گام برمی‌دارند،و از مسیر خود منحرف نمی‌شوند.
8. بر یکدیگر ازدحام نمی‌کنند،زیرا هر یک در مسیر خود پیش می‌روند.از میان استحکامات هجوم می‌آورند،و صفوف خود را نمی‌شکنند.
9. بر شهر برمی‌جهند،و بر حصارها می‌دوند؛از خانه‌ها بالا می‌روند،و از پنجره‌ها چون دزد به درون می‌آیند.
10. زمین پیش روی ایشان می‌لرزد،و آسمانها به لرزه درمی‌آید؛خورشید و ماه تاریک می‌شوند،و ستارگان نور خویش را نمی‌تابانند.
11. خداوند آواز خویش را پیش روی سپاه خود بلند می‌کند،براستی که اردوی او بسیار عظیم است؛آنان که فرمان او را به جا می‌آورند، زورآورند.زیرا که روز خداوند عظیم است،و بسیار مَهیب؛کیست که آن را تاب آورَد؟
12. خداوند می‌فرماید: «با این حال، حتی همین الان با تمامی دل خود، و با روزه و گریه و ماتم، نزد من بازگشت کنید؛
13. دل خود را چاک زنید، نه جامۀ خویش را.» به سوی یهوه خدای خود بازگشت کنید زیرا او فیاض و رحیم است، دیرخشم و آکنده از محبت، و از بلا منصرف می‌شود.