7. تاکهای مرا ویران کرده،و درختان انجیر مرا از بین برده‌اند؛پوست درختان را به‌تمامی کنده و بر زمین افکنده‌اند،و شاخه‌های درختان سفید گشته است.
8. همچون دوشیزه‌ای پلاس در بر ماتم کن،همچون دوشیزه‌ای که برای شوهر ایام جوانی خود ماتم می‌کند.
9. هدیۀ آردی و هدیۀ ریختنی از خانۀ خداوند قطع شده است،و کاهنان، که خادمان خداوند هستند، به سوگ نشسته‌اند.
10. مزرعه‌ها نابود شده،و زمین سوگوار است،زیرا گندم از بین رفته،شرابِ تازه خشک شده،و روغن ضایع گشته است.
11. ای کشاورزان، سرافکنده شوید،و ای تاکبانان، شیون سر دهید،به جهت گندم و جو،زیرا که محصول زمین بر باد رفته است.
12. تاک خشک شده،درخت انجیر پژمرده گشته،انار و خرما و سیبو همۀ درختان دیگر صحرا خشکیده‌اند؛براستی که شادمانیاز میان آدمیان رخت بسته است.