14. آنان از دل نزد من فریاد برنمی‌آورند،بلکه در بسترهای خویش شیون می‌کنند؛برای غَله و شراب خود را زخمی می‌سازند،و بر من عِصیان می‌ورزند.
15. اگرچه من بودم که ایشان را تربیت کردمو بازوانشان را نیرو بخشیدم،اما آنان بر ضد من بد اندیشیدند.
16. ایشان بازمی‌گردند، اما نه به سوی آن متعال،و کمانی خطاکننده را مانند.رهبرانش به سبب زبان گستاخ خود به شمشیر خواهند افتاد،و این مایۀ ریشخند شُدنشان در سرزمین مصر خواهد بود.