1. اسرائیل تاکی برومند استکه میوه برای خویشتن می‌آورد.هر چه میوه‌اش افزون گشت،مذبحهای خویش را افزون گردانید؛و هر چه سرزمینش نیکوتر شدستونهای سنگی را نیز نیکوتر بنا کرد.
2. دل ایشان پر از ناراستی است؛اکنون جزای تقصیرشان را متحمل خواهند شد.خداوند مذبحهای ایشان را در هم خواهد شکستو ستونهای ایشان را نابود خواهد کرد.
3. به‌یقین اکنون خواهند گفت:«پادشاهی نداریم،زیرا از خداوند نمی‌ترسیم؛اما اگر پادشاهی هم می‌داشتیمبرای‌مان چه می‌توانست کرد؟»
4. آنان سخنان بی‌محتوا می‌گویند؛و به سوگندهای باطلْ عهدها می‌بندند؛پس داوریِ معوّج چون علفهای سمیدر شیارهای زمین خواهد رویید.
5. ساکنان سامِرِه برای گوسالۀ بِیت‌آوِن ترسانند،و مردمانش برای آن ماتم خواهند کرد؛و کاهنان بت‌پرستِ گوساله به جهت آن فریاد برمی‌آورند،به جهت جلال آن که رخت بربسته است.
6. و آن بت به عنوان هدیه‌ای برای پادشاه بزرگبه آشور برده خواهد شد.اِفرایِم خجل خواهد شد،و اسرائیل از تدابیر خود شرمسار خواهد گشت.
7. سامِرِه و پادشاهش نابود خواهند شد،بسان ترکه‌ای شناور بر سطح آب.
8. مکانهای بلند آوِن، که گناه اسرائیل باشد،ویران خواهد شد،و خار و خس بر مذبحهایشان خواهد رویید.آنگاه به کوهها خواهند گفت که: «ما را بپوشانید»،و به تپه‌ها که: «بر ما فرو افتید.»
9. از ایام جِبعَه، ای اسرائیل، گناه کرده و در همان وضع باقی مانده‌ای.پس آیا جنگ با شرارت‌پیشگان در جِبعَه بدیشان نخواهد رسید؟