14. قوم خویش و گلۀ میراث خود را به عصای خویش شبانی کن،آنان را که به تنهایی در جنگل، میان سرزمینی حاصلخیز ساکنند؛باشد که چون روزگاران پیشین،در باشان و جِلعاد بچرند.
15. همچون روزهایی که از سرزمین مصر به در آمدی،بدیشان چیزهای شگفت‌انگیز نشان خواهم داد.
16. قومها چون این را بینند،از همۀ قوّت خویش شرمسار خواهند شد؛دست بر دهان خواهند نهاد،و گوشهایشان کر خواهد شد؛