1. کلام خداوند که در ایام یوتام و آحاز و حِزِقیا، پادشاهان یهودا، بر میکاهِ مورِشِتی نازل شد و آن را دربارۀ سامِرِه و اورشلیم دید:
2. ای همۀ قومها، بشنوید،و ای زمین و هرآنچه در آن است، گوش فرا دهید؛خداوندگارْ یهوه بر شما شاهد باشد،آری، خداوندگار از معبد مقدسش بر شما شهادت دهد.
3. زیرا هان خداوند از مکان خویش بیرون می‌آید؛او نزول کرده، بر بلندیهای زمین می‌خرامد.
4. کوهها زیر او گداخته می‌شود،و درّه‌ها شکافته می‌گردد،همچون موم در برابر آتش،و مانند آبی که در سراشیبی ریخته شود.