16. کیست که برای من بر ضد مردمان شریر بر‌خیزد؟و کیست که برای من در برابر بدکاران بایستد؟
17. اگر خداوند یاور من نبود،جان من به‌زودی در دیار خاموشی ساکن می‌شد!
18. آنگاه که گفتم: «پای من می‌لغزد»،محبت تو ای خداوند، تکیه‌گاهم شد.
19. در کثرت غصه‌های دل من،تسلی‌های تو جانم را شادمان می‌سازد.
20. آیا کرسی شرارت با تو متفق تواند شد،که با قوانین خود مصیبت به بار می‌آورد؟
21. آنها بر ضد جان پارسا همداستان می‌شوند،و بر ریختن خون بی‌گناه فتوی می‌دهند.
22. اما خداوند قلعۀ بلند من شده است،و خدایم، صخرۀ پناهگاه من.