11. خداوند را که در صَهیون جلوس فرموده است، بسرایید؛کارهای او را در میان قومها بازگو کنید.
12. زیرا او که انتقام‌گیرندۀ خون است، ایشان را به یاد می‌آورد،او فریاد ستمدیدگان را فراموش نمی‌کند.
13. ای خداوند، مرا فیض عطا فرماو بر آزاری که از دست دشمنانم می‌بینم نظر کن،ای که برافرازندۀ من از دروازه‌های مرگ هستی،
14. تا همۀ اوصاف تو را در دروازه‌های دختر صَهیون برشمارمو در نجات تو شادی کنم.
15. قومها در چاهی که خود کنده بودند، فرو افتادند؛پای ایشان در دامی که خود نهفته بودند، گرفتار شد.
16. خداوند خود را شناسانیده و داوری را به اجرا گذاشته است؛شریران از کارهای دست خود به دام می‌افتند. هِجایون. سِلاه
17. شریران به هاویه باز خواهند گشت؛نیز همۀ قومهایی که خدا را فراموش می‌کنند.
18. زیرا نیازمندان همیشه فراموش نخواهند شد،و امید ستمدیدگان تا ابد بر باد نخواهد بود.
19. برخیز، ای خداوند! مگذار انسان چیره شود؛باشد که قومها در پیشگاه تو داوری شوند.
20. خداوندا، ترس بر جانشان بیفکن،تا قومها دریابند که انسانند و بس. سِلاه