24. بر آنها ’مَنّا‘ بارانید تا بخورند،و غلّۀ آسمانی بدیشان عطا فرمود.
25. آدمیان نان فرشتگان را خوردند؛و برایشان آذوقه فرستاد تا سیر شدند.
26. باد شرقی را در آسمانها وزانید،و به نیروی خویش باد جنوبی را پیش راند.
27. همچون غبار بر ایشان گوشت بارانید،و بسان ریگ دریا، مرغان بالدار را!
28. آنها را در میان اردوگاه ایشان فرود آورد،و گرداگرد مسکنهای ایشان.
29. تا توانستند خوردند و سیر شدند،زیرا آنچه را در هَوَسش بودند بدیشان داد.
30. اما پیش از آنکه هوس آنها ارضا شود،و در حالی که خوراک هنوز در دهانشان بود،
31. خشم خدا بر ایشان مشتعل گردید؛تنومندترینشان را کشت،و جوانان اسرائیل را به زیر افکند.
32. با این همه، باز گناه ورزیدندو به عجایب او ایمان نیاوردند!
33. پس روزهای ایشان را در بطالت به سر آورد،و سالهایشان را در ترس!
34. هرگاه ایشان را می‌کشت، او را می‌جُستند،و بازگشت کرده، خدا را به جِدّ می‌طلبیدند!
35. به یاد می‌آوردند که صخرۀ ایشان خداست،و خدای متعال، ولیّ آنهاست.
36. اما آنگاه به دهان خود تملق او را می‌گفتند،و به زبان خویش به او دروغ می‌گفتند؛
37. دلهایشان با او نبود،و به عهدی که با ایشان بسته بود، وفا نکردند.
38. اما او که رحیم استتقصیر ایشان را کفاره کردو هلاکشان نساخت.بارها خشم خود را مهار کردو تمام غضب خویش را برنیانگیخت.
39. به یاد آورد که ایشان بشرند،بادی که می‌وزد و دیگر بازنمی‌گردد.