7. بگذار جماعت قومها بر تو گرد آیند،فوق ایشان به مقام اعلی بازگرد.
8. خداوند بر مردمان داوری می‌کند.خداوندا، فراخور پارسایی‌ام مرا داد بده،فراخور صداقتی که در من است.
9. ای خدای عادل،که دلها و ذهنها را می‌آزمایی،شرارت شریران را پایان بخشو پارسایان را استوار گردان.
10. سپر من خداست،که راست‌دلان را نجات‌دهنده است.
11. خدا داور عادل است،خدایی که هر روزه به خشم می‌آید.
12. اگر انسان توبه نکند،شمشیر خود را تیز خواهد کرد،و کمان خود را کشیده، آماده خواهد فرمود.
13. برای او سلاحهای مرگبار مهیا کرده،تیرهای خود را آتشین خواهد ساخت.
14. بنگر آن کس را که به شرارت آبستن شده،و به فتنه حامله گشته،دروغ می‌زاید.
15. حفره‌ای می‌کَنَد و آن را گود می‌کُند،و در چاهی که خود کنده است، فرو می‌افتد.
16. فتنۀ او بر سرش خواهد برگشت،و خشونتش بر فرق سرش فرود خواهد آمد.