4. خوشا به حال آنان که تو برمی‌گزینی و نزدیک می‌آوریتا در صحنهای تو ساکن شوند.از نیکویی خانۀ تو سیر خواهیم شدو از قدوسیت معبد تو.
5. با کارهای شگفت در عدالت نجاتبخش خویش ما را اجابت می‌فرمایی،ای خدای نجات ما،که اعتماد همۀ کرانهای زمین و دوردست‌ترین دریاها بر توست.
6. ای که به نیروی خویش کوهها را برقرار ساختیو خویشتن را به قدرت مسلح کردی؛
7. که خروش دریاها را خاموش می‌گردانی،غرّش موجهای آنها و شورش قومها را.
8. ساکنان کرانهای زمین از آیات تو حیرانند،تو مغرب و مشرق را به بانگ شادی وا می‌داری.
9. تو به زمین روی کرده، آن را آبیاری می‌کنی،و غنای بسیارش می‌بخشی.نهر خدا از آب پر است؛تو غله را برای مردم فراهم می‌کنیزیرا که چنین تهیه دیده‌ای.