16. اما به شریر، خدا چنین می‌فرماید:«تو را چه که فرایض مرا بیان کنیو عهد مرا بر زبان رانی؟
17. چراکه از تأدیب من بیزاریو کلام مرا پشت گوش می‌اندازی.
18. چون دزد را می‌بینی، به او روی خوش نشان می‌دهی،و با زناکاران هم‌پیاله می‌شوی.
19. دهان خویش به بدی می‌گشاییو زبانت را به فریب عادت داده‌ای.
20. به سخن گفتن بر ضد برادرت می‌نشینی،و بر فرزند مادرت افترا می‌زنی.
21. این کارها را کردی و من خاموشی گزیدم؛پس پنداشتی که من نیز چون توام.اما حال تو را توبیخ خواهم کردو تقصیراتت را در برابر دیدگانت خواهم گسترد.
22. «ای فراموش‌کنندگان خدا، این را دریافت کنید،مبادا شما را بدرم و رهاننده‌ای نباشد.