16. اما به شریر، خدا چنین می‌فرماید:«تو را چه که فرایض مرا بیان کنیو عهد مرا بر زبان رانی؟
17. چراکه از تأدیب من بیزاریو کلام مرا پشت گوش می‌اندازی.
18. چون دزد را می‌بینی، به او روی خوش نشان می‌دهی،و با زناکاران هم‌پیاله می‌شوی.
19. دهان خویش به بدی می‌گشاییو زبانت را به فریب عادت داده‌ای.
20. به سخن گفتن بر ضد برادرت می‌نشینی،و بر فرزند مادرت افترا می‌زنی.