1. خوشا به حال آن که عِصیانش آمرزیده شد،و گناهش پوشانیده گردید.
2. خوشا به حال آن که خداوند خطایی به حسابش نگذاردو در روحش فریبی نباشد.
3. هنگامی که خاموشی گزیده بودم،استخوانهایم می‌پوسیداز ناله‌ای که تمام روز برمی‌کشیدم.
4. زیرا دست تو روز و شب بر من سنگینی می‌کرد؛طراوتم به تمامی از میان رفته بود،بسان رطوبت در گرمای تابستان. سِلاه