مزمور 29:7-10 هزارۀ نو (NMV)

7. آوای خداوند تیرهای آتشین آذرخش می‌فرستد.

8. آوای خداوند بیابان را می‌لرزاند؛خداوند بیابان قادِش را می‌لرزاند.

9. آوای خداوند سروها را می‌لرزاندو جنگل را بی‌برگ می‌گرداند.در معبد او همگان ندا می‌کنند: «جلال!»

10. خداوند بر توفان آب جلوس فرموده است،خداوند چون پادشاه جلوس فرموده است، تا به ابد.

مزمور 29