100. از ریش‌سپیدان فهیم‌تر شده‌ام،زیرا که احکام تو را نگاه می‌دارم.
101. پای خود را از هر راه بد بازداشته‌ام،تا کلام تو را نگاه دارم.
102. از قوانین تو روی نمی‌گردانم،زیرا تو خودْ مرا تعلیم داده‌ای.
103. کلام تو به مذاقم چه شیرین‌است،و به دهانم از عسل شیرین‌تر!
104. از احکام تو فهم را کسب می‌کنم،از این رو از هر راه دروغ بیزارم!
105. کلام تو برای پاهای من چراغ،و برای راه من نور است.
106. سوگند خورده و آن را استوار ساخته‌ام،که قوانین عادلانۀ تو را نگاه دارم.
107. بسیار مصیبت کشیده‌ام؛بر حسب کلامت، خداوندا، مرا زنده ساز.
108. خداوندا، هدایای اختیاریِ دهان مرا منظور فرما،و قوانین خود را به من بیاموز!