مزمور 118:5-11 هزارۀ نو (NMV)

5. در تنگی خود خداوند را خواندم،و خداوند اجابتم فرموده، مرا فراخی بخشید.

6. خداوند با من است، پس نخواهم ترسید.انسان به من چه تواند کرد؟

7. خداوند همچون یاور من با من است؛پس پیروزمندانه بر نفرت‌کنندگانم خواهم نگریست!

8. پناه بردن بر خداوند بهتر استاز توکل بر انسان.

9. پناه بردن بر خداوند بهتر استاز توکل بر امیران.

10. همۀ قومها مرا احاطه‌کردند،اما به نام خداوند ایشان را قطع کردم.

11. از هر سو احاطه‌ام کردند،اما به نام خداوند ایشان را قطع کردم.

مزمور 118