10. قربانیان او لِه می‌شوند و زبون می‌گردند،آنها زیر سلطۀ او فرو می‌افتند.
11. در دل خود می‌گوید: «خدا فراموش کرده است؛روی خود را پوشانیده و هرگز نخواهد دید.»
12. خداوندا، برخیز! خدایا، دست خویش برافراز.ستمدیدگان را فراموش مکن.
13. چرا شریر خدا را ناسزا گوید؟چرا در دل خود بگوید:« بازخواست نخواهد کرد»؟
14. اما تو البته می‌بینی، تو بر فتنه و غم می‌نگری،تا به دست خویش مکافات رسانی.بیچارگان خویشتن را به تو می‌سپارند؛مددکار یتیمان، تویی.
15. بازوی شریران و بدکاران را بشکن؛شرارت ایشان را بازخواست نما،تا اثری از آن باقی نماند.
16. خداوند پادشاه است تا ابدالآباد؛قومها از سرزمین او نابود خواهند شد.