3. پس یحیی به سرتاسر نواحی اردن می‌رفت و به مردم موعظه می‌کرد که برای آمرزش گناهان خود توبه کنند و تعمید گیرند.
4. در این باره در کتاب سخنان اِشعیای نبی آمده است که:«ندای آن که در بیابان فریاد برمی‌آورد،”راه خداوند را آماده کنید!طریقهای او را هموار سازید!
5. همۀ دره‌ها پر و همۀ کوهها و تپه‌ها پست خواهند شد؛راههای کج، راست و مسیرهای ناهموار، هموار خواهند گشت.
6. آنگاه تمامی بشر نجات خدا را خواهند دید.“»
7. یحیی خطاب به جماعتی که برای تعمید گرفتن نزد او می‌آمدند، می‌گفت: «ای افعی‌زادگان، چه کسی به شما هشدار داد تا از غضبی که در پیش است بگریزید؟
8. پس ثمرات شایستۀ توبه بیاورید و با خود مگویید که: ”پدر ما ابراهیم است.“ زیرا به شما می‌گویم، خدا قادر است از این سنگها فرزندان برای ابراهیم پدید آورد.
9. هم‌اکنون تیشه بر ریشۀ درختان نهاده شده است. هر درختی که میوۀ خوب ندهد، بریده و در آتش افکنده خواهد شد.»
10. جماعت از او پرسیدند: «پس چه کنیم؟»
11. پاسخ داد: «آن که دو جامه دارد، یکی را به آن که ندارد بدهد، و آن که خوراک دارد نیز چنین کند.»
12. خَراجگیران نیز آمدند تا تعمید گیرند. آنها از او پرسیدند: «استاد، ما چه کنیم؟»
13. به ایشان گفت: «بیش از اندازۀ مقرر خَراج مستانید.»
14. سربازان نیز از او پرسیدند: «ما چه کنیم؟» گفت: «به‌زور از کسی پول نگیرید و بر هیچ‌کس افترا مزنید و به مزد خویش قانع باشید.»