10. «بنی‌اسرائیل را خطاب کرده، بدیشان بگو: چون به زمینی که من آن را به شما می‌دهم داخل شدید و محصول آن را درو کردید، بافه‌ای از نوبر محصول خود نزد کاهن بیاورید.
11. کاهن بافه را به جهت پذیرفته شدن شما، در حضور خداوند تکان دهد؛ آن را فردای شَبّات تکان دهد.
12. روزی که بافه را تکان می‌دهید، برۀ نرینۀ یک ساله و بی‌عیبی به عنوان قربانی تمام‌سوز به خداوند تقدیم کنید.
13. هدیۀ آردیِ آن دو دهم ایفَه آرد مرغوب آمیخته به روغن باشد، هدیه‌ای اختصاصی برای خداوند به عنوان رایحۀ خوشایند، و هدیۀ ریختنی آن، یک چهارم هین شراب.
14. تا این روز نباید نان یا غلۀ برشته یا تازه بخورید، تا اینکه هدیۀ خدایتان را تقدیم کنید: این است فریضۀ ابدی در همۀ نسلهایتان، هر جا که ساکن باشید.
15. «از فردای آن شَبّات، یعنی از آن روز که بافۀ تکان‌دادنی را آوردید، هفت هفتۀ کامل برای خود بشمارید.
16. پنجاه روز تا فردای هفتمین شَبّات بشمارید؛ آنگاه هدیه‌ای از غلۀ تازه به خداوند تقدیم کنید.
17. از مکانهای سکونت خود دو قرص نانِ تکان‌دادنی به عنوان نوبر برای خداوند بیاورید که از دو دهم ایفَه آرد مرغوب تهیه شده و با خمیرمایه پخته شده باشند.
18. همراهِ نان، هفت برۀ نرینۀ یک ساله و بی‌عیب، یک گوسالۀ نر و دو قوچ تقدیم کنید؛ آنها را با هدایای آردی و ریختنی‌شان، به عنوان قربانی تمام‌سوز به خداوند تقدیم نمایید. این است هدیه‌ای اختصاصی و رایحۀ خوشایند برای خداوند.
19. نیز یک بز نر به عنوان قربانی گناه و دو برۀ نرینۀ یک ساله به عنوان قربانی رفاقت تقدیم کنید.
20. کاهن، اینها یعنی آن دو بره را به همراه نان نوبر به عنوان هدیۀ تکان‌دادنی به حضور خداوند تکان دهد. آنها به جهت کاهن برای خداوند مقدسند.
21. در همان روز، ندا در دهید و برای شما محفل مقدّس باشد؛ هیچ کار مکنید. این است فریضۀ ابدی در همۀ نسلهایتان، هر جا که ساکن باشید.
22. «چون محصول زمین خود را درو می‌کنید، تا به گوشه‌های مزرعه را به تمامی درو مکنید و خوشه‌های بر جا ماندۀ محصول خود را برمچینید. آنها را برای فقیران و غریبان واگذارید: من یهوه خدای شما هستم.»
23. خداوند موسی را خطاب کرده، گفت:
24. «بنی‌اسرائیل را بگو: اوّلین روز از ماه هفتم، روز فراغت برای شما خواهد بود، محفلی مقدّس که با نواختن شیپور گرامی داشته خواهد شد.
25. هیچ کار مکنید و هدیۀ اختصاصی به خداوند تقدیم نمایید.»
26. خداوند موسی را خطاب کرده، گفت:
27. «دهمین روز از این ماه هفتم، روز کفّاره است. این برای شما محفل مقدّس باشد. جانهای خود را رنجور سازید، و هدیۀ اختصاصی به خداوند تقدیم کنید.
28. در این روز هیچ کار مکنید، زیرا روز کفّاره است، تا در حضور یهوه خدایتان برای شما کفّاره به جا آورده شود.
29. زیرا هر که در این روز جانِ خویش را رنجور نسازد، از میان قوم خود منقطع خواهد شد.