غزل غزل‌ها 4:6-8 هزارۀ نو (NMV)

6. پیش از آنکه سپیده بَردمد،و سایه‌ها دامن بَرکِشند،من به کوهِ مُر خواهم رفتو به تپۀ کُندُر.

7. ای نازنین من، تو به‌تمامی زیبایی؛در تو هیچ عیبی نیست.

8. با من از لبنان بیا، ای عروسم؛با من از لبنان بیا!از قُلۀ اَمانَه و از بلندای سِنیر و حِرمون،از کُنام شیران و کوه‌های پلنگانبه زیر بیا!

غزل غزل‌ها 4