3. ای که در شکافهای صخره ساکنیو مسکنت بر بلندیهاست،ای که با خود می‌گویی:«کیست که مرا به زمین فرود آوَرَد؟»بدان که تکبر دلت تو را فریفته است.
4. خداوند می‌فرماید:اگرچه همچون عقاب اوج گیریو در میان ستارگان آشیان گزینی،از آنجا تو را فرود خواهم آورد.
5. اگر دزدان بر تو آیندو غارتگران بر تو شبیخون زنند -چه مصیبتی در انتظارت خواهد بود! - آیا تنها به قدرِ کفایت دزدی نخواهند کرد؟اگر انگورچینان بر تو آیند،آیا خوشه‌هایی باقی نخواهند گذاشت؟
6. اما عیسو چگونه غارت شده،و گنجهای نهانش چه‌سان به تاراج رفته است!
7. هم‌پیمانانت جملگی تو را به سرحدّاتت رانده‌اند؛آنان که با تو در صلحند، تو را فریفته و بر تو چیره گشته‌اند؛آنان که نان تو را خورده‌اند پیش رویت دام نهاده‌اند،و تو از آن آگاه نیستی.
8. خداوند می‌فرماید:آیا در آن روز حکیمان را از اَدومو خردمندان را از کوه عیسو نابود نخواهم کرد؟
9. ای تیمان، جنگاورانت هراسان خواهند شد،تا همگی کشته شده، از کوه عیسو منقطع گردند.
10. به سبب خشونتی که بر برادرت یعقوب روا داشتی،شرمساریْ تو را در بر خواهد گرفتو تا به ابد نابود خواهی شد.
11. آن روز که در کناری ایستادی،روزی که اجنبیان ثروت او را به یغما بردندو بیگانگان به دروازه‌هایش درآمده،بر اورشلیم قرعه افکندند،تو نیز همچون یکی از آنان بودی.
12. به روزِ نگونبختیِ برادرتبر وی شادمانه منگر،به روز هلاکت مردم یهودابر آنان شادی مکن،و به روز مصیبت ایشانبر آنان فخر مفروش.
13. به روز بلای قوم منبه دروازه‌هایشان داخل مشو،به روز مصیبت ایشانبر آنان شادمانه منگر،و به روز تنگیِ ایشاندست تطاول بر اموالشان دراز مکن.