3. صاحبمنصبانش در میانش همچون شیرانِ غرّانند،و قاضیانش همچون گرگان شب،که چیزی برای صبح باقی نمی‌گذارند.
4. انبیایش بی‌ملاحظه وخیانت‌پیشه‌اند؛کاهنانش قُدس را نجس می‌سازندو شریعت را زیر پا می‌گذارند.
5. خداوند در میانش عادل استو بی‌انصافی نمی‌کند؛صبح به صبح عدل خویش را نمایان می‌سازدو کوتاهی نمی‌کند؛اما ظالم شرم نمی‌شناسد.
6. «قومها را منقطع ساخته‌ام،و برجهای ایشان ویران شده است؛کوچه‌هایشان را متروک ساخته‌ام،و کسی از آنها گذر نمی‌کند.شهرهایشان چنان ویران گشتهکه نه انسانی باقی مانده و نه سکنه‌ای.
7. «گفتم: ”بی‌گمان از من خواهید ترسید،و تأدیب خواهید پذیرفت.آنگاه مسکنتان برکنده نمی‌شد،و نه آنچه مقرر داشتم بر شما وارد می‌آمد.“اما شما همچنان حریصانهراههای خویش را فاسد ساخته‌اید.»
8. بنابراین خداوند می‌فرماید: «برای من انتظار بکشید،برای روزی که به جهت غارت برخیزم.زیرا بر آنم که قومها را گرد آورم،و ممالک را جمع کنم،تا غضب خویش را بر آنها فرو ریزم،آری، تمامی آتش خشم خود را؛زیرا جهان یکسره در آتش غیرت من خواهد سوخت.
9. «در آن زمان، زبان قومها را به زبانی پاک تبدیل خواهم کرد،تا همگی نام یهوه را بخوانندو او را با یکدلی خدمت کنند.
10. از فراسوی رودخانه‌های کوش،مسئلت‌کنندگانم، یعنی قوم عزیز من که پراکنده‌اند،هدایای مرا خواهند آورد.
11. «در آن روز، دیگر به سبب اعمال خود شرمسار نخواهی بود،یعنی به سبب همۀ اعمالی که بدانها بر‌من عِصیان ورزیدی.زیرا در آن زمان آن کسانت را که سرمست غرورند،از میانت دور خواهم کرد،و تو دیگر بر کوه مقدس منتکبر نخواهی کرد.
12. اما در میانت مردمانی حقیر و بینوا بر جا خواهم نهادکه در نام خداوند پناه خواهند گرفت.