7. برخیز ای صَهیون! ای که با دختر بابِل ساکنی، بگریز!
8. زیرا خداوند لشکرها، که مرا پس از جلال نزد قومهایی که شما را غارت کردند فرستاده است، می‌گوید، هر که دست بر شما نهد، بر مردمک چشم او دست نهاده است:
9. «هان من دست خود را بر آنان بلند خواهم کرد، و آنان غارتِ بندگان خویش خواهند شد. آنگاه خواهید دانست که خداوند لشکرها مرا فرستاده است.
10. ای دختر صَهیون، بسرا و شادمان باش، زیرا خداوند می‌فرماید: اینک می‌آیم، و در میان تو ساکن خواهم شد.