24. این ظروفِ مورد رحمت، ما را نیز که از سوی او فرا خوانده شده‌ایم، شامل می‌شود، نه تنها از یهودیان، بلکه از غیریهودیان نیز.
25. چنانکه در هوشع می‌گوید:«آنان را که قوم من نبودند، ’قوم خویش‘ خواهم خواند،و او را که محبوب من نبود، ’محبوب خویش‘ خواهم نامید.»
26. و نیز:«چنین خواهد شد که در جایی که به ایشان گفته شد:”شما قوم من نیستید“،در همان جا ’پسران خدای زنده‘ خوانده خواهند شد.»
27. و اِشعیا دربارۀ قوم اسرائیل ندا درمی‌دهد که: «حتی اگر شمار بنی‌اسرائیل مانند شنهای دریا باشد، تنها باقیماندگانی از ایشان نجات خواهند یافت.
28. زیرا خداوند حکم خود را به‌طور نهایی و بی‌تأمل بر زمین اجرا خواهد کرد.»
29. و چنانکه اِشعیا پیشگویی کرده است:«اگر خداوندِ لشکرها نسلی برای‌مان باقی نمی‌گذاشت،مانند سُدوم می‌شدیم و همچون عَمورَه می‌گشتیم.»
30. پس چه گوییم؟ غیریهودیانی که در پی پارسایی نبودند، آن را به دست آوردند، یعنی آن پارسایی را که از ایمان حاصل می‌شود؛
31. امّا قوم اسرائیل که در پی شریعتِ پارسایی بودند، آن را به دست نیاوردند.
32. چرا؟ زیرا نه از راه ایمان، بلکه از طریق اعمال در پی آن بودند. آن ’سنگ لغزش‘ موجب لغزیدن آنها شد.
33. چنانکه نوشته شده است:«هان در صَهیون سنگی می‌نهم که سبب لغزش شود،و صخره‌ای که موجب سقوط گردد؛و هر آن که بر او توکل کند،سرافکنده نشود.»