4. دلِ حکیمان در خانۀ ماتم است،دل احمقان در خانۀ بزم.
5. شنیدنِ عتابِ حکیمان،بِه از گوش سپردن به سرودِ احمقان.
6. زیرا خندۀ احمقان به صدای سوختن خارها زیر دیگ مانَد،و این نیز بطالت است.
7. براستی که اخاذی، حکیم را دیوانه می‌گرداند،و رشوه، دل را فاسد می‌سازد.
8. پایانِ کار از آغازش بهتر است،و دل صبور از دلِ مغرور نیکوتر.