2. پس گفتم مردگانی که پیشتر چشم از جهان فرو بسته‌اند از زندگانی که هنوز در قید حیاتند، بسیار سعادتمندترند.
3. اما از این هر دو بهتر کسی است که هنوز قدم به عرصۀ هستی ننهاده، و اعمالِ شریرانه‌ای را که زیر آفتاب انجام می‌شود، ندیده است.
4. آنگاه دیدم همۀ تلاشها و همۀ موفقیتها از سَرِ رَشک به همسایه برمی‌خیزد. پس این نیز بطالت است و در پیِ باد دویدن.
5. نادان دست بر دست می‌گذاردو گوشتِ تن خودش را می‌خورَد.
6. یک مُشت با آرامش،بِه از دو مُشت با مشقّتو از پیِ باد دویدن!
7. و باز زیر آفتاب بطالتی دیگر دیدم: