17. گاوِ نخست‌زاده است او، و پر از شکوه،شاخهای‌گاو وحشی را مانَد شاخهای او؛با آنها قومها را خواهد زد،همگی ایشان را تا به اقصای زمین.آنان ده هزارانِ اِفرایِم‌اند،و هزارانِ مَنَسی.»
18. و دربارۀ زِبولون گفت:«ای زِبولون، در بیرون رفتنت شادمان باش،و ای یِساکار، در خیمه‌های خویش شادی کن.
19. قومها را به کوه خویش فرا خواهند خواند،قربانیهای شایسته در آنجا تقدیم خواهند کرد؛زیرا وفور نعمت دریا را خواهند مکید،و گنجهای نهان در میان ریگها را.»
20. و دربارۀ جاد گفت:«متبارک باد آنکه جاد را وسعت می‌بخشد!جاد همچون شیر کمین می‌کند،و بازو و تارَکِ سر را می‌درد.
21. بهترین زمین را برای خود فراهم آورد،زیرا در آنجا سهم یک حاکم به او اختصاص یافته بود؛او با رؤسای قوم آمد،و با اسرائیل عدالت خداوند و داوریهای او را به جای آورد.»
22. و دربارۀ دان گفت:«دان شیربچه‌ای است که از باشان می‌جهد.»
23. و دربارۀ نَفتالی گفت:«ای نَفتالی که از لطف خداوند سرشار و از برکاتِ وی آکنده‌ای،مغرب و جنوب را به تصرف آور!»
24. و دربارۀ اَشیر گفت:«اَشیر بیش از همۀ پسران برکت یابد؛باشد که محبوبترین در میان برادرانش باشد،و پای خویش را در روغن فرو برد.
25. پشت‌بندهای تو از آهن و برنج خواهد بود،و در تمامی روزهایت نیرومند خواهی بود.
26. «ای یِشورون، کسی چون خدا نیست،که سوار بر آسمانها به یاری‌ات بشتابد،سوار بر ابرها، در کبریایی خویش.