27. اگر بگویم، ”شِکوِۀ خویش از یاد خواهم برد،و چهرۀ عبوس از خود به در کرده، شاد و خندان خواهم شد“،
28. از همۀ دردهای خویش به وحشت می‌افتم،و می‌دانم مرا بی‌گناه نخواهی شمرد.
29. آری، محکوم خواهم بود؛پس تقلایِ بیهوده چرا؟
30. حتی اگر خویشتن را به برف بشویم،و دستان خویش به قلیاب طاهر سازم،
31. مرا در مَنجلاب فرو خواهی برد،و حتی جامه‌ام از من بیزار خواهد بود.