1. آنگاه ایوب خداوند را پاسخ داده، گفت:
2. «می‌دانم که به انجام هر چیز توانایی،و هیچ قصد تو را مانع نتوان شد.
3. فرمودی ”این کیست که بدون معرفتتدبیر مرا در هالۀ ابهام فرو می‌برَد؟“آری، من از آنچه نمی‌فهمیدم، سخن گفتم،از چیزهای فراتر از عقل من که آنها را نمی‌دانستم.
4. «فرمودی ”بشنو تا سخن گویم.از تو می‌پرسم و مرا پاسخ ده.“
5. گوشِ من دربارۀ تو شنیده بود،اما حال چشمانم تو را می‌بیند؛
6. از این رو از خویشتن کراهت دارم،و در خاک و خاکستر توبه می‌کنم.»
7. خداوند پس از آنکه این سخنان را به ایوب گفت، به اِلیفازِ تیمانی فرمود: «خشم من بر تو و بر دو دوستت افروخته شده است، زیرا دربارۀ من مانند خدمتگزارم ایوب به‌درستی سخن نگفتید.