18. از عطسه‌هایش نور ساطع می‌شود،و چشمانش همچون پِلکهای سپیده‌دم است.
19. از دهانش مشعلها بیرون می‌آید،و جرقّه‌های آتش بیرون می‌جهد.
20. از سوراخهای بینی‌اش دود برمی‌خیزد،چنانکه از دیگ جوشان و هیزم مشتعل.
21. از نَفَسَش اخگرها افروخته می‌شود،و از دهانش شعله برمی‌جهد.
22. قوّت بر گردنش منزل دارد،هیبت پیش رویش جست و خیز می‌کند.
23. طبقاتِ گوشت تنش به هم چسبیده است،محکم بر پیکر او نشسته است و جنبش نمی‌خورد.
24. دلش همچون سنگْ سخت است،به سختیِ سنگِ زیرین آسیاب.
25. چون برخیزد، زورآوران می‌هراسند،و از حرکت مَهیب او مدهوش می‌شوند.