1. آنگاه اِلیفازِ تیمانی در پاسخ گفت:
2. «اگر کسی بخواهد سخنی با تو بگوید، آیا تاب خواهی داشت؟اما کیست که بتواند از سخن گفتن بازایستد؟
3. هان تو خود بسیاری را پند داده‌ای،و دستان ضعیف را تقویت کرده‌ای.
4. سخنانت لغزندگان را استوار داشته است،و زانوان لرزان را نیرو بخشیده‌ای.
5. اما حال که به تو رسیده، تاب نمی‌آوری،و اکنون که تو را لمس کرده، پریشان گشته‌ای.
6. آیا اطمینان تو نباید بر خداترسی‌ات باشد،و امید تو بر بی‌عیبیِ رفتارت؟