11. ابرها را از رطوبت آکنده می‌سازد،و برقِ خود را به وسیلۀ آنها می‌پراکنَد.
12. به هدایت او به هر سو می‌گردند،تا هرآنچه را به آنها فرمان دهدبر روی تمامی جهانِ مسکون به عمل آورند.
13. او این همه را سبب می‌گردد، خواه به جهت تأدیب،خواه برای آبیاری زمین خویش، و خواه از محبت.
14. «ای ایوب، این را بشنو!بازایست و در کارهای عجیب خدا تأمل کن.
15. آیا می‌دانی چگونه خدا آنها را اداره می‌کند،و برقِ ابرهای خویش را درخشان می‌سازد؟
16. آیا از موازنۀ ابرها آگاهی،و از کارهای عجیب او که در عِلم کامل است؟
17. ای تو که جامه‌ات گرم استآنگاه که زمین در اثر باد جنوبی آرام می‌گیرد،
18. آیا می‌توانی با او آسمانها را بگسترانی،مانند آیینۀ ریخته‌شدۀ پولادین؟
19. ما را بیاموز که به او چه بگوییم،زیرا به سبب ظلمت، دعوی خویش آماده نتوانیم کرد.
20. آیا به او گفته شود که خواهان سخن گفتنم؟زیرا کدام آدمی است که بخواهد بلعیده شود؟
21. «و حال آفتاب را نظر نتوان کردآنگاه که در آسمان درخشان باشد،چون بادْ وزیده، آن را صاف و بی‌ابر سازد.
22. درخششی زرین از شمال برمی‌آید؛خدا به شکوهی مَهیب ملبس است.
23. به قادر مطلق دست نتوان یافت،او در قدرت و عدالت متعال است؛انصاف او بیکران است و ظلم نمی‌کند.