1. «از این نیز دل من می‌لرزد،و از جای خود برمی‌جهد.
2. به غرش صدایش به‌دقّت گوش فرا دهید،به نعره‌ای که از دهانش برمی‌آید.
3. آذرخشِ خود را زیر تمامی آسمان می‌فرستد،و برقِ خود را تا به کرانهای زمین گسیل می‌دارد.
4. پس از آن صدای غرش او به گوش می‌رسد؛او با صدای پرشکوهش رعد می‌دهد؛آنگاه که آوازش شنیده شد،دیگر برق را به تأخیر نمی‌اندازد.